Op 15 oktober 2016 hebben we onze eerste konijnen gekocht, 2 jonge voedsters. We hebben hen Josie en Nosie genoemd. Josie was een heel mooi en lief konijntje, maar ze was bang voor de dominante Nosie. Toen we haar ongeveer een jaar hadden wilde ze niet eten toen we na een dag werken thuis kwamen en is ze niet lang daarna overleden.

Nosie was in het begin dominant en afstandelijk, 

Nadat Josie was overleden hebben we Nosem gekocht, een ram van een half jaar. Nosem was een konijntje dat ervan genoot om geaaid worden, maar ook als hij door Nosie gewassen werd, wat erg vaak gebeurde. Als het hem even te veel werd rende hij weg, maar ging vervolgens ergens anders zitten wachten tot Nosie hem weer opzocht om verder te gaan met likken. Hij werd helemaal gek van vreugde als hij eten kreeg en hitste Nosie dan ook op, zodat ze samen tegen het deurtje van het binnenhok stonden te springen als het eten eraan kwam. Als Nosem buiten was bleef hij maar gras eten, zodat we hem regelmatig in de andere ren op het terras zetten zodat hij alleen hooi kon eten. Begin maart 2018 heeft Nosem in de volière een ongelukje gehad waardoor hij verlamd is geraakt, een paar dagen later is hij overleden.

Op zaterdag 17 maart 2018 hebben we bij Konijnenopvang Zwijndrecht een prachtige gecastreerde ram van 1 jaar oud gekocht, Igor genaamd. Igor was in het begin een 'verlegen' ventje, maar is veranderd in een lief en speels konijntje waarin Nosie haar gelijke heeft gevonden. Nosie en Igor zijn onafscheidelijk geworden. Igor knort soms als hij eten krijgt. Als hij rechtop gaat zitten, ziet hij eruit alsof hij een broekje aan heeft.

Igor en Nosie

In mei 2022 hebben we, nadat Nosie een paar weken daarvoor was overleden, een ander konijn gekregen, die we Daisy hebben genoemd. Daisy is opgegroeid met een paar honden en kleine kinderen, en daardoor veel aanhankelijker dan we van onze vorige konijnen gewend waren. Daisy houdt heel erg van graven en maakt regelmatig een nieuw hol.

Igor en Daisy

In oktober 2023 hebben we Binkie gekregen, een ram van 2 jaar oud. Hij was zijn vrouwtje verloren en hij kwijnde weg van verdriet. Zijn baasje kon niet genoeg tijd meer aan hem besteden en besloot een ander thuis voor hem te zoeken. En zo is hij bij ons terecht gekomen, als nieuwe partner voor onze Daisy. Na een wat heftige eerste kennismaking hebben ze het bijgelegd en na een kleine w weken durfden we het aan om ze samen in de volière te zetten.